استخراج رمزارز یا ماینینگ اصطلاحی است که امروزه زیاد به گوشتان می خورد. برای واضح تر شدن موضوع ما ابتدا بحث استخراج را با بیت کوین شروع می کنیم، ارز دیجیتالی که سال 2008 توسط ساتوشی ناکاموتو ارائه شد. همانطور که می دانید حداکثر تعداد بیت کوین ها به 21 میلیون محدود شده تا از همان ابتدا تورم حفظ شود، با این حال، برخلاف بانکهای مرکزی، واحدهای بیتکوین مانند اسکناس چاپ نمیشوند، بلکه فقط میتوانند به صورت دیجیتالی با قدرت محاسباتی تولید شوند. به این نحوه تولید به صورت دیجیتالی اصطلاحا استخراج یا ماینینگ می گویند.
انواع استخراج رمزارز
به طور کلی 2 نوع استخراج رمزارز وجود دارد، استخراج خصوصی و استخراج ابری که در ادامه به توضیح آنها می پردازیم.
1) استخراج رمزارز خصوصی (Private)
کیف پول هر نوع ماینینگ کریپتو به اصطلاح Wallet است که برای ذخیره ارزهای دیجیتال تولید شده در حین استخراج (مانند بیت کوین، مونرو و …) استفاده می شود. علاوه بر این، استخراج خصوصی به برنامه خاصی نیاز دارد که بتواند تابع هش را برای استخراج اجرا کند. این می تواند به راحتی توسط هر صاحب رایانه نصب و راه اندازی شود.
اگرچه هنوز امکان اجرای Crypto Mining از خانه با CPU رایانه شخصی شما وجود دارد، اما این امر امروزه به دلایل اقتصادی توصیه نمی شود. یکی از دلایل این است که در حال حاضر تراشههایی بهخصوص برای استخراج ارزهای دیجیتال، معروف به «ASIC» (مدار های مجتمع با کاربرد خاص)، وجود دارند که میتوانند ارزهای دیجیتال را تا صد برابر کارآمدتر و هفت برابر سریعتر استخراج کنند. اما حتی این در مقایسه با استخراج ابری همیشه سودآور نیست.
2) استخراج رمزارز از طریق ابری (Cloud)
اگر میخواهید از مشکل استخراج ارز دیجیتال در خانه خلاص شوید، میتوانید خدمات هش را از یک ارائهدهنده استخراج ابری اجاره کنید. در همین حال ارائه دهندگان مختلف بی شماری وجود دارد که برخی از آنها کل مزارع استخراج را اداره می کنند. قراردادها را می توان برای ارزهای دیجیتال مختلف از طریق وب سایت ارائه دهنده مربوطه منعقد کرد. هزینه های قراردادها به خدمات اجاره ای بستگی دارد.
تفاوت استخراج ارز دیجیتال قانونی و غیر قانونی
استخراج ارز دیجیتال یا ماینینگ یک فرآیند بسیار پیچیده، با منابع فشرده و در نتیجه گران است. وضعیت امروز با روزهای اولیه بوجود آمدن بیت کوین، که از رایانه شخصی خود برای استخراج پول آنلاین مورد علاقه خود استفاده می کردید، کاملا متفاوت است. از آنجایی که ارزش کریپتوکارنسی با افزایش مقدار واحدهای تولید شده کاهش مییابد و به اصطلاح “هاوینگ” می شود، تضمین میکند که از یک نقطه زمانی مشخص به بعد، دو برابر زمان برای تولید یک واحد ارز دیجیتال لازم است.
این اقدام ضروری است زیرا در غیر این صورت تورم رخ می دهد. برعکس، این بدان معناست که برای تولید واحد یک ارز دیجیتال به قدرت محاسباتی بیشتری نیاز است. مصرف برق و فرسودگی سخت افزار به سرعت در حال افزایش است. حفاری با رایانه شخصی خود به سادگی بی سود می شود.
استخراج غیرقانونی ارز دیجیتال
ماینینگ با استفاده از دستورات جاوا اسکریپت
اساساً باید بین دو نوع ماینینگ غیرقانونی رمزارز تفاوت قائل شد. گسترده ترین روش استفاده از برنامه استخراج رمزارز Coinhive است که توسط اکثر برنامه های آنتی ویروس به عنوان “برنامه بالقوه مضر” طبقه بندی می شود. از آنجایی که مبتنی بر جاوا اسکریپت است، می توان آن را به راحتی بر روی صفحات وب نصب کرد و توسط اکثر مرورگرها به راحتی دانلود می شود. برایان کربس، کارشناس امنیت فناوری اطلاعات، اخیراً این برنامه را “یکی از بزرگترین تهدیدها برای کاربران وب” نامیده است.
وبسایتهای آلوده به Coinhive دستگاههای بازدیدکنندگان خود را معمولاً بدون اینکه قربانی متوجه شود یا رضایت قبلی را کسب کند مجبور میکنند تا ارزهای دیجیتال را کشف کنند. برخی از آنها حتی از قدرت کامل CPU استفاده می کنند، مانند برنامه Crypto Mining که در وب سایت ستاره پرتغالی فوتبال کریستیانو رونالدو قرار داده شده است. اما این روش یک نقطه ضعف قاطع برای کاربران Coinhive دارد. ارزهای دیجیتال تنها تا زمانی استخراج میشوند که شخصی به طور فعال در وبسایت حضور داشته باشد. اگر آنها سایت را ترک کنند، فرآیند استخراج کریپتو متوقف می شود.
استخراج رمزارز از طریق بدافزار (Malware)
استخراج ارز دیجیتال با استفاده از بدافزار موضوعی کاملاً متفاوت است. این روش از بدافزاری استفاده میکند که مخصوص استخراج ارزهای دیجیتال طراحی شده است. مجرمان سایبری از راه های مختلفی برای قاچاق آن به رایانه های قربانیان خود استفاده می کنند. محبوب ترین روش توزیع از طریق وب سایت های آلوده است. اگر کاربر یک وبسایت دانلود آلوده را فراخوانی کند، بدافزار بدون توجه از طریق دانلود درایو بر روی رایانه بارگذاری میشود و شروع به کشف یک ارز دیجیتال انتخابی برای هکرها میکند.
از آنجایی که قرار است از حداکثر قدرت محاسباتی دستگاه ها به طور کامل استفاده شود، مجرمان سایبری باید با احتیاط عمل کنند تا در حین حفاری کشف نشوند. زیرا اگر دستگاه همیشه با قدرت محاسباتی 100% کار کند، به سختی می توان آن را اداره کرد. در بیشتر موارد، کاربر اقدامات متقابلی را انجام می دهد. در نتیجه، بدافزار Crypto Mining معمولاً تنها از دو سوم قدرت محاسباتی استفاده می کند. در برخی موارد، بدافزار حتی برای شناسایی شروع برنامهای که از منابع استفاده میکند، برنامهریزی میشود و بر این اساس فعالیتهای بدافزار را کاهش میدهد. نکته مهم این است که آنها می توانند قدرت خود را برای استخراج ارزهای دیجیتال جمع کنند. یک شبکه ربات ابزار ایده آلی برای این کار است. برخی از این شبکهها از چندین هزار رایانه تشکیل شدهاند و سود مجرمان سایبری نیز به همین نسبت بالا می رود.